Xenial Home, é moi gratificante.
De pequena facías rutas andando?
De pequena non. Empecei de maior. Pero din que nunca é tarde.En Betanzos onde nacín non había este costume. Ía coas amigas á horta do veciño a collerlles a froita. Como era mangada sabíame mellor.
Que lle dirías á xunta directiva de Amodiño?
Paréceme que está todo, ben organizado e non sei que pedir a esta xente.
Cal é a ruta que máis che gustou?
Son todas tan bonitas.Tal vez a que sempre recordo, a da Fervenza dá Toxa que foi a primeira que fixen pola novidade e ademais era cortita, e a fervenza sabía que estaba en pleno apoxeo.
En que ruta sufriches máis?
Na que baixamos a Belesar porque logo houbo que subir. Aquilo foi impresionante. Valentín e Germán tivéronme que axudar.
Paréceche que en Galicia coidamos a Natureza?
Paréceme que non. Coa de cousas bonitas que temos teriamos que mimalo e coidalo moito máis. Somos uns descoidados.
Que inspírache a Natureza?
Liberdade, tantas cousas, tan simple a resposta, pero sobre todo a liberdade. Dar grazas a Deus por aquilo que temos.
Para que cres que é bo o sendeirismo?
Para todo, é moi gratificante, vas en compañía de xente que che agrada, a paisaxe, camiñar é o exercicio máis completo que hai, non te custa nada e enriba é saudable.
Á parte que aprendes, o que che contan e o que ves.
Que recomendarías a un senderista que empeza?
Que desfrute á idade que sexa. Bo calzado, boa roupa, boa compañía e boa comida.
Por último, que esperas do Club Deportivo Amodiño no futuro?
O mesmo que temos no presente, que vaiamos ben, o bo clima que hai entre a xente, o contacto que hai coa Natureza.
Cando vou a unha ruta de sendeirismo, veño cansa pero estou tan contento e tan feliz que me sento moi ben.
Ah! Gustaríame mellor tempo e ser máis novos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario